nie wierzyć własnym uszom
- nie wierzyć własnym uszom
nie wierzyć własnym uszom {{/stl_13}}{{stl_7}}'być bardzo zaskoczonym z powodu tego, co się usłyszało': {{/stl_7}}{{stl_10}}Nie wierzyła własnym uszom, bała się, że wszystko okaże się złudzeniem. Własnym uszom nie wierzę! Czy to prawda? {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień.
2015.
Look at other dictionaries:
wierzyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, wierzyćrzę, wierzyćrzy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być przeświadczonym, że coś jest prawdą, faktem lub że coś stanie się faktem : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wierzyć w Boga, w siły… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wierzyć — 1. Nie (chcieć) wierzyć, nie dowierzać (swoim, własnym) oczom, uszom «bardzo się czemuś dziwić, nie móc uwierzyć w to, co się widzi, słyszy»: Minęli go tak blisko, że wyciągnął rękę i dotknął zabłoconych blach wozu, jakby oczom nie wierzył. W.… … Słownik frazeologiczny
wierzyć — ndk VIb, wierzyćrzę, wierzyćrzysz, wierz, wierzyćył 1. «przyjmować, uznawać coś za prawdę; być przekonanym o czymś» Wierzyć w sny, zabobony. Wierzyli, że wrócę do kraju. Wierzyła, że zdarzają się ludzie bezinteresowni. Wierzyć w Boga. Wierzyć w… … Słownik języka polskiego
własny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, właśni {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} należący do tego, o kim lub o czym mowa; pochodzący od niego, bezpośrednio go dotyczący; swój : {{/stl 7}}{{stl 10}}Miał własny dom. Dbał… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ucho — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n IIb, lm M. uszy, D. uszu {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}biol. {{/stl 8}}{{stl 7}} narząd słuchu i równowagi u kręgowców : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zapalenie ucha. Zatkać uszy. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
ucho — n II; lm MB. uszy, D. uszu (uszów), C. uszom, N. uszami (uszyma), Ms. uszach 1. «parzysty narząd słuchu i równowagi u kręgowców (u człowieka i ssaków składający się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego) znajdujący się po obu stronach… … Słownik języka polskiego
dowierzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, dowierzaćam, dowierzaća, dowierzaćają {{/stl 8}}{{stl 7}} ufać komuś, wierzyć w prawdziwość, szczerość kogoś (zwykle w połączeniu z przeczeniem {{/stl 7}}{{stl 8}}nie{{/stl 8}}{{stl 7}}) : {{/stl 7}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
własny — 1. Na własną prośbę; na własne żądanie a) «dobrowolnie, zgodnie z wolą zainteresowanego, na jego życzenie»: Policja podała, że na własną prośbę wypisał się ze szpitala. Rzecz 15/03/2000. b) żart. «z własnej winy»: (...) wbrew zdrowemu rozsądkowi … Słownik frazeologiczny
ucho — 1. Ciągnąć, wyciągnąć kogoś za uszy «pomagać, pomóc komuś w osiągnięciu czegoś, co jest, było dla niego bardzo trudne, przekracza, przekraczało jego możliwości»: Okazało się prędko, że i Zbyszek jest bystry, zdolny, a w zamian za lekcje… … Słownik frazeologiczny
dowierzać — Nie dowierzać (swoim, własnym) oczom, uszom zob. wierzyć 1 … Słownik frazeologiczny